Δίδυμο πλυντήριο σκαφών φυσικού μεγέθους με τη θερμάστρα, το φορητούς πλυντήριο και τον κλώστη

Ντύνει την τεχνολογία πλυντηρίων που αναπτύσσεται ως τρόπος να μειωθεί η χειρωνακτική εργασία που ξοδεύεται, που παρέχει μια ανοικτή λεκάνη ή σφράγισε το εμπορευματοκιβώτιο με τα κουπιά ή τα δάχτυλα για να ταράξει αυτόματα τον ιματισμό. Οι πιό πρόωρες μηχανές ήταν χειροποίητες και κατασκευασμένες από το ξύλο, ενώ οι πιό πρόσφατες μηχανές φιαγμένες από μέταλλο επέτρεψαν σε μια πυρκαγιά για να καψουν κάτω από το washtub, που κρατά το νερό θερμό σε όλη την πλύση της ημέρας.

Η πιό πρόωρη ειδικής χρήσης μηχανική συσκευή πλύσης ήταν η σανίδα μπουγάδας, που εφευρέθηκε το 1797 από το Nathaniel Briggs του Νιού Χάμσαιρ. ^{[2] [3]}

Τα ως τα μέσα του 1850 ατμός-οδηγημένα το s εμπορικά μηχανήματα πλυντηρίων ήταν στην πώληση στο UK και τις ΗΠΑ. ^[4] τεχνολογικές πρόοδοι στα μηχανήματα για τα εμπορικά και θεσμικά πλυντήρια προχώρησαν γρηγορότερα από το εσωτερικό σχέδιο πλυντηρίων για αρκετές δεκαετίες, ειδικά στο UK. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξε περισσότερη έμφαση στην ανάπτυξη των μηχανών για στο σπίτι, αν και οι μηχανές για τις εμπορικές υπηρεσίες πλυντηρίων ευρέως χρησιμοποιώ στους πρόσφατους - 19$ος και νωρίς - 20ούς αιώνες. ^[5] το περιστροφικό πλυντήριο κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το Χάμιλτον Smith το 1858. ^[3] δεδομένου ότι η ηλεκτρική ενέργεια δεν ήταν συνήθως διαθέσιμη έως τουλάχιστον το 1930, μερικά πρόωρα πλυντήρια χρησιμοποιήθηκαν από μια μηχανή βενζίνης αργόστροφης, χτύπημα-και-δεσποινίδας ενιαίος-κυλίνδρων.

Αφότου πλύθηκαν τα στοιχεία και ξεπλύθηκαν, το νερό έπρεπε να αφαιρεθεί με το στρίψιμο. Για να βοηθήσει να μειώσει αυτήν την εργασία, wringer/mangle η μηχανή αναπτύχθηκε. Όπως υπονοείται από τον όρο «mangle,» αυτές οι πρόωρες μηχανές ήταν αρκετά επικίνδυνες, ειδικά εάν τροφοδοτείται και χέρι-μην οδηγημένος. Τα δάχτυλα, το χέρι, το μπράτσο, ή η τρίχα ενός χρήστη θα μπορούσαν να γίνουν μπλεγμένα στο πλυντήριο που συμπιέζεται, με συνέπεια τους φρικιαστικούς τραυματισμούς οι απρόσεκτοι παριστάμενοι, όπως τα παιδιά, θα μπορούσαν επίσης να πιαστούν και να βλαφθούν. Οι ασφαλέστεροι μηχανισμοί αναπτύχθηκαν με τον καιρό, και τα πιό επικίνδυνα σχέδια προγράφηκαν τελικά.

Mangle χρησιμοποίησε δύο κυλίνδρους κάτω από την ένταση άνοιξη για να συμπιέσει το νερό από τα είδη ιματισμού και νοικοκυριού. Κάθε στοιχείο πλυντηρίων θα ταϊζόταν μέσω wringer χωριστά. Πρώτα wringers ήταν, αλλά περιλήφθηκαν τελικά ως τροφοδοτημένη σύνδεση επάνω από τη σκάφη πλυντηρίων. Wringer θα ταλαντευόταν πέρα από τη σκάφη πλυσίματος έτσι ώστε το αποσπασματικό νερό πλυσίματος θα έπεφτε πίσω στη σκάφη που επαναχρησιμοποιείται για το επόμενο φορτίο.

Η σύγχρονη διαδικασία της αφαίρεσης νερού με την περιστροφή δεν μπήκε σε τη χρήση έως ότου αναπτύχθηκαν οι ηλεκτρικοί κινητήρες. Η περιστροφή απαιτεί μια σταθερή μεγάλη πηγή ισχύος, και αρχικά κάνω σε μια χωριστή συσκευή γνωστή ως «εξολκέας». Ένα φορτίο του πλυμένου πλυντηρίου θα μεταφερόταν από τη σκάφη πλυσίματος στο καλάθι εξολκέων, και το νερό που περιστρέφεται έξω σε μια χωριστή λειτουργία. ^{[6] [7]} Αυτοί οι πρώτοι εξολκείς ήταν συχνά επικίνδυνοι να χρησιμοποιήσουν, δεδομένου ότι τα άνισα διανεμημένα φορτία θα ανάγκαζαν τη μηχανή για να τινάξουν βίαια. Πολλές προσπάθειες καταβλήθηκαν να αντιδράσουν στο τίναγμα των ασταθών φορτίων, όπως να τοποθετήσουν το περιστρεφόμενο καλάθι σε ένα ελεύθερος-επιπλέοντας shock-absorbing πλαίσιο για να απορροφήσουν τις δευτερεύουσες δυσαναλογίες, και μια αλλαγή προσκρούσεων για να ανιχνεύσουν την αυστηρή μετακίνηση και να σταματήσουν τη μηχανή έτσι ώστε το φορτίο να μπορεί να ανακατανεμηθεί με το χέρι.